11/1

من زمستان را دوست دارم . نه آنکه ديگر فصلها را دوست نداشته باشم ، نه . ولي زمستان يک چيزي ديگريست . یه جورهایی ابهت دارد که این ابهتش به انسان منتقل می شود . ولی مثلا تابستان نه . دیدید که آدم چگونه  شل و  ول در یک روز گرم تابستانی در خیابان راه می‌رود ولی در زمستان چقدر محکم ! و از میان ماههای زمستان بهمنش را دوست دارم . و از ميان روزهاي بهمن اولين روزش را  .

در زندگی هر فردی نقطه‌هایی وجود دارد که انگار پتانسیل صفر را به آن نسبت داده‌اند و یک جورهایی گره مرجع هستند . بعد دیگر روزها و ماههای  زندگی را نسبت به آن نقطه مرجع مقایسه می‌کنند . که آیا شما پیشرفت داشته‌اید یا پسرفت .  این نقاط مرجع خود به چند قسمت تبدیل می‌شود . یک نوعش  کاملا در اختیار خود انسان است . مثلا شما چهارشنبه امتحان دارید و می‌دانید آن درس را می‌افتید و بدتر از آن پنج شنبه اش هم امتحان دارید . یعنی شما تا چهارشنبه باید برای دو درس آماده شوید با علم به اینکه سه تا امتحان قبلیتان را خراب کرده‌اید  .پس تصمیم می‌گیرید که این چند روز را خر بزنید تا نیفتید . این یک مثال خیلی ساده و قابل لمس بود . یک سری نقاط عطف دیگری هم وجود دارد که کاملا متغیرند و هر متغیری را می‌توانند بپذیرند . مثلا نقطه عطف " از شنبه " یا به طور کامل تر " ایشاالله از شنبه  " . حالا بعضی ها هفته‌اش را مشخص می‌کنند مثلا می‌گویند از شنبه هفته بعد ولی بعضیا نه . که در اکثر مواقع دیده شده این شنبه‌ی مجهول نمیاد هیچ وقت نمیرسد ! 

اما دسته‌ی دیگر از نقاط عطف از نوع قرار دادی نمی‌باشند . حتما می‌دانید که روزهای آخر سال که می‌شود همه برای هم آن دعای حول حالنا الی احسن الحال را می ‌کنند . این یعنی  سال جدیدمان با سال گذسته‌مان فرق داشته باشد . سال نو نقطه‌ی عطفیست که در تقویم زندگی همه‌ انسان‌ها تقریبا مشترک است ولی جدا از آن هر شخصی یک نقطه عطف خاص خودش را هم داراست . آن یک روزی است که اگر در تقویم روی دیوار اتاقش قرمز نباشد ولی در تقویم دلش قرمزه قرمز است حتی اگر وسط هفته باشد . روزی که آدم نمی‌داند خوش‌حال باشد از اینکه روزش آمده یا ناراحت از اینکه یک سال از عمرش رفته . به هر حال روز جالبیست روز میلاد ...