جمعه

الان که دارم این پست را می‌نویسم ساعت از نه شب گذشته است . امروز جمعه بود . می‌گویند عصرهای جمعه دلگیر است . البته نه همیشه . حدالاقل برای من همیشه این طور نیست . یعنی فارغ از اینکه روز جمعه را چطور گذرانده ام ( رفته باشیم بیرون ، مهمانی یا مهمان داری کرده باشیم یا هر چی ) دلگیر بودن یا نبودنش وابسته به پارامتر دیگری است . فردای آن روز یعنی شنبه . یا به طور کل هفته‌ی بعد . کلا در طول سالهای چه ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان و ... این رویه همیشه برای من صادق بوده است . اگر روز شنبه‌اش درسی داشتم که سخت بود یا از معلمش خوشم نمیاد از همان عصر جمعه این غم به سراغم می‌آمد . ولی یادم می‌آید یک سال ( فک کنم دوم راهنمایی ) شنبه ها دو زنگ ورزش داشتیم و بعدش هم یکی دو درس آبدوخیالی که همش خدا خدا میکردم زودتر شنبه بیاید ! ولی به هر حال عصرهای جمعه های پاییز کلا دلگیر است .

دیروز میان ترم یکی از درسهایم بود . گفتیم یک استراحتی به خود بدهیم و صبح تا آنجا که جا داشت دیر از خواب بیدار شدیم ( البته این چیز تازه‌ای نیست آن هم در روز جمعه ! ) . بعد هم آمدیم نت کمی اینجا سرمان را گرم کردیم که دیدیم ظهر شد . خب باالطبع صبحانه نهارمان را یک جا خوردیم و باز آمدیم سراغ نت . اصلا این قانون اول نیوتون در مورد درس خواندن من صادق است . الان دقیق یادم نیس قانون اول نیوتون چه بود ! ولی یه چیزی بود توی این مایه ها که هر جسمی دوس دارد آن حالت اولیه خودش را حفظ کند مثلا اگر هلش دادی تا نگیریش این راه خودش را میرود . ( این همه نیوتون با این قانون‌هایش روح ما را شب امتحان لرزاند حالا یک بار هم شده ما روحش را بلرزانیم ! ) . حالا می‌فهمم این پشتیبان ما ( یادش بخیر زمان پشت کنکوریم را می‌گویم ) هی می‌گفت سعی کنید صبح را خوب درس بخوانید تا بقیه روز را هم بتوانید خوب بخوانید . ( نکته طلایی برای کنکوری‌ها ! ) یعنی چی ؟ یعنی اینکه شما اگر صبح زود بیدار شدین و صبحانه را که میل کردید مثه بچه های خوب و حرف گوش کن یک راست بروید پشت میزتان و مطالعه بفرمایید عصر هم که میشود شما دوست دارید این حالت بچه مثبت بودنتان را تکرار کنید و عصر هم خوب درس میخوانید و این چرخه ادامه دارد و بعد با شما مصاحبه می‌کنند که شما چه پیامی برای هم سن و سالهای خودتان دارید ! ولی اگر مثه من صب تا ظهرتان را اون جوری گذراندید و بعد ناهار هم دوباره با خودتان می‌گویید حالا نیم ساعت هستم بعد میرم و یک دفعه می‌بینید این نیم ساعت شده دو ساعت و ... بعد هم احتمالا با شما مصاحبه می‌کنند البته این بار احتمالا با صورت شطرنجی !

بگذریم . در ادامه حوصلمان سرفت . رفتیم این اسنرفرمان ( من اصولا با گوگل ریدر میونه‌ی خوبی ندارم ) را باز کردیم تا فیدهایش را آپدیت کنیم . ( خیلی وقت بود آپدیت نشده بودند ) . خدا بیامرزد آن مخترع فید را که باعث شد ما به این سرعت وبلاگها را بخوانیم . واقعا این فیدها هم برای خودش دنیایی دارد که اگر وقت شد درباره‌اش می نویسم . یادم می‌آید باز همان زمان پشت کنکوریمان یکی از وبلاگهای مورد علاقه ام که دنبالش میکردم مال یک پشت کنکوری بود . میخواست دکتر بشود . پسر بود ! بار دوم بود کنکور میداد . چون موقعیت خودم را داشت با نوشته‌هایش همزاد پنداری میکردم . امشب اتفاقی بعد از آن مدت یادش افتادم . اصلا یادم رفته بود . نمیدانم قبول شد یا نه باالخره . خدا کند قبول شده باشد .

چند تا پست وبلاگی که خواندم نصفشان پانوشتشان یکی بود : برای مخاظب خاص ! ( آقا جان مثه آدم بنویسید منظورتان کیست ؟ جی‌افتان هست یا بی اف یا معشوقه یا ... ؟ )