شله

محرم صِِفر که مِشه حال و هوای شهر هم کم کم عِوَض مِره،شهرداری تو بولوارا پرچم مِزِنه و هیئت ها شروع مُکُنن به سیاهی زِدَن و مراسم گیرفتن.البته ای چیزا تقریبا تو تِمام شهرهای ایران یکیه و باهم فرقی چندانی نِدِره،ممکنه یَک خُورده تو انجام مراسم و با هم فرق دِشته باشن.اما بعضی چیزایم هست که فقط مخصوص یَک جای خاصه با مردم خاص خودش.مِثلا سینه زنی و مداحی مخصوص بوشهریا یا او تِجمعِ بزرگ ترکای زنجان تو محرم.تو مشهدم ای ایام مردم یَک کارایی مُکنَن که فقط مخصوص همی شهره،یکی از کارای معروف ما مشهدیا شله دِدَنه.وارد محرم که مِرِم هیئتا و مسجدایم کم کم دست بکار مِرُن ،بهر حال عزادارای امام حسین رِ باید سیر کِرد نِمِشه که اخر شب گوشنه یُ تشنه بِرَن خانشان!تو مشهد بِره شام یا نهار دِدَن علاوه بر غذاهای معروف مثه مرغ،قیمه،عدس پلو،چلو کِباب و….یک غدایی دیگه ای هم هست به اسم شله.اگر بُگُم ای شله پر طرفدار ترین غدایِ ای روزای تو مشهد دروغ نِگُفُتم،البته ایم دلیل خاص خودش رِ دِرِه.اول ایکه شله درست کِردنش سخته،همه نِمتِنَن.خانم های حالایم که بِگِردم اشپزی بِلَد نیستن،تنها کاری که یاد دِرِن مانیکور کِردنو،های لایت کِردَنُ و دوباره رنگ ساژ کِردن همو موهایی که یَک ماه پیش رنگشان کِردَن(البته همشان نِه ها! بعضیاشان 99.9%)

بِره همی اگه یَک بابایی بخواد شله یِ نابِ مشتی بُخوره باید یک سالی صبر کنه تا دوباره محرم،صفر بِره.دلیل بعدی ایهِ که اصلا شله وقتی خوشمِزه مِره که زیاد بِشه،حداقل بِره 200-300 نِفَر،او شله ای که تو خاناهشان بِره 5-6 نفر مِپَزن که شله نیست،آشِه !خلاصه به ای چند دلیل ملت شهید پرور یک سالی منتظر مِمانن تا ای ماها برسن و شله بِدن مخلص کلام رِ بُگُم اکثر مشهدیای دیوِنه یِ شُلین ! تو ای جور مواقع بعضی کارای ملت دیدنیهِ،میبینی یارو پرادوشِ رِ مِزِنه کنار یَک سطل یک بار مصرف از عقب برمِدره میاد جلو مِگه اقا یک ظرف به مایَم بِدِن.البته در ای که ملت بِره تبرکش میَن شکی نیست ها! اما علم ثابت کرده ملت مشهد اگر یک جا پلو وچلو بِدَن زیاد بِرشان فرقی نِمُکُنه اما خدا نِکُنه درِ یَک خانه شله بِدِن…دیگه پولدار و فقیر و بی ام دبلیو پیکان جِوانان نِدِره،همه میَن بِره او شله یِ!تو ای روزا اگه در صنقدوق عقب مردم رِ باز کنی کنار لاستیک زاپاس حتما یک سطل یک بار مصرف یا قابلِمه هم پیدا مُکُنی تا اگه یَک جا سر راه شله مِدِدَن معطل ظرف نِری،مخصوصا اقایون (ز-ذ) که با زحمت فِراوون بِره خانم های جوون حامله شان که ویار دِرَن دنبال یک سطل شله مِگِردن.البته شله دِدَن هم فصل و زمان خاصی دِره مثلا تو تابستون شله نمِچِسبه،چون غِدایی که باید داغ داغ بخوری و اگر سرد بشه فایده نِدِره خوردنش تو تابستون باعث مِره گُر بیگیری. ماه صفر که تِموم بِره بساط شله پزون هم جمع مِره و شله خوراش باید یک سال دیگه صبر کنن به همی خاطر بعضی ازو شله خورای حرفه ایش که سطلی میگیرن یکم شله مِذِرَن تو فریزر که اگه یَک موقعی چند ماه بعد هوسشان کرد بِتِنن بُخورن.البته ظاهرا یَک چند سالی هست ای شله ی مشهدِ ما صادر هم رِفته،شینیدُم تو تهران یَک جاهایی اب رِ با نُخود لوبیا قاطی مُکُنَن به اسم شله مِدَن به خلق الله اما ای کجا و او کجا!جریان شله مشهدی ِ تهران هم شده مثه همو شیشلیک شاندیز مشهدی که تو تهران و کیش و زِِدَن و همو بستنی دقت طلاب مشهد،فقط و فقط اسمشان درسته.مُو که مُگم اگه مملکت فدرالی اداره مِرَفت او وقت ما حق دِشتِم از ای رستورانای تهرانی شکایت کُنِم که چرا از غذاهای اصیل شهر ما سوء استفاده مُکُنَن،چون این غذاها انحصاری مال مشهدی،ساخت مشهده SHOLEH MADE IN MASHHAD

 ایَم یَک حرف گنده ی سیاسی از نِنِه ی عروس !

 

- عرض اطلاع که اینجانب از اون شله خورای حرفه ایش هستم ! اگه شله گیرم بیاد کمتر از 5 تا بشقاب راه نداره !!!

-با لهجه شیرین مشهدی خوانده شود !

-با تشکر از وبلاگ شهر بهشت !!!

-حسین بیشتر از آب، تشنه لبیک بود. اما افسوس که به جای افکارش، زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند. (دکتر علی شریعتی)